26 listopada, godz. 18:00
“Człowiek kończący studia, w większości przypadków nie jest jeszcze pewien, czy rzeczywiście chce w życiu robić to, do czego miała go przygotować wybrana uczelnia. Tak myślę. Miałam wtedy takie odczucie i chciałam sprawdzić, czy bardziej niż animatorką kultury nie mogłabym, z taką samą przyjemnością, być architektką wnętrz. Marzyły mi się podróże, na które nie było środków podobnie jak na kolejne studia.
Irlandia była rozwiązaniem. Plan był prosty: jadę tam, pracuję, robię prawo jazdy, podróżuję, odkładam pieniądze, idę na studia, a potem zobaczymy co się wydarzy.
Przez siedem lat wydarzyło się dużo. Spróbowałam o wiele więcej niż na początku planowałam. Mieszkałam w małych społecznościach, które mnie wchłaniały, popychały do nowych doświadczeń, przesuwały po zachodnim wybrzeżu, czasem nawet wypluwały, co okazywało się zbawiennym.
Runda od klasycznego zmywaka, przez kelnerkę, współwłaścicielkę pizzerii, malarza pokojowego, studentki architektury, ekspertki w dziale farb w firmie budowlanej, “CAD Małpy”… i jeszcze kilku dziwniejszych, dostarczających umiejętności, wiedzy lub po prostu pieniędzy, które można bez wyrzutów sumienia “przebombić” na podróże.
Z Irlandii oprócz obrazów pod powiekami przywiozłam twarze, które pomimo upływającego czasu są bardzo wyraźne.”
Irlandia była rozwiązaniem. Plan był prosty: jadę tam, pracuję, robię prawo jazdy, podróżuję, odkładam pieniądze, idę na studia, a potem zobaczymy co się wydarzy.
Przez siedem lat wydarzyło się dużo. Spróbowałam o wiele więcej niż na początku planowałam. Mieszkałam w małych społecznościach, które mnie wchłaniały, popychały do nowych doświadczeń, przesuwały po zachodnim wybrzeżu, czasem nawet wypluwały, co okazywało się zbawiennym.
Runda od klasycznego zmywaka, przez kelnerkę, współwłaścicielkę pizzerii, malarza pokojowego, studentki architektury, ekspertki w dziale farb w firmie budowlanej, “CAD Małpy”… i jeszcze kilku dziwniejszych, dostarczających umiejętności, wiedzy lub po prostu pieniędzy, które można bez wyrzutów sumienia “przebombić” na podróże.
Z Irlandii oprócz obrazów pod powiekami przywiozłam twarze, które pomimo upływającego czasu są bardzo wyraźne.”
Tak o swoim irlandzkim etapie życia pisze Justyna Liszkowska, absolwentka Animacji Społeczno – Kulturalnej z Edukacją Kulturalną na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie oraz Architektury Wnętrz w Galway Technical Institute. Instruktorka aikido, ale przede wszystkim odważna kobieta, która wyruszyła w podróż.
Spotkaniem z Justyną rozpoczynamy nowy cykl.
Będziemy spotykali się z osobami, które część swojego życia spędziły jako nowi, obcy, inni. Zdecydowali się wejść w nową społeczność i uczyć się jej kultury.
Co wnieśli do nowego miejsca?
Z czym stamtąd wrócili?
Jak to jest być kimś więcej niż turystą i mniej niż “człowiek stąd”?
Będziemy spotykali się z osobami, które część swojego życia spędziły jako nowi, obcy, inni. Zdecydowali się wejść w nową społeczność i uczyć się jej kultury.
Co wnieśli do nowego miejsca?
Z czym stamtąd wrócili?
Jak to jest być kimś więcej niż turystą i mniej niż “człowiek stąd”?
Zapraszamy
Wstęp na spotkanie przy kawie lub herbacie – 10 zł
Rezerwacja miejsc przez formularz https://forms.gle/XRfCjaxbiTY5UNjBA
Udostępnij wydarzenie